“Vandaag ben ik alweer in mijn nieuwe dorpje Uzina e Traktoreve, aan de rand van Tirana, geweest. Wat een verschil, wat een groot contrast met Nederland! We moesten honderden meters door een ongelooflijke modder lopen, om die arme mensen te bezoeken. Geen deur in huis, maar een soort deken om te koude wind wat tegen te houden en een open haardvuur, waarvoor de vrouw iedere morgen eropuit trekt om boomwortels uit te graven, om te verbranden!
Er was een kleuter bij haar die in het zand (midden in de woning, want een vloer was er niet!) speelde. Zijn naam was Klinsman, genoemd naar een voetballer! Zijn broer en twee zusjes waren op school en die kwamen pas ‘s avonds weer thuis. Onwaarschijnlijke schooltijden van drie uur ’s middags tot zeven uur ’s avonds. Die kinderen moeten dan nog een uur, d.i. vier kilometers, door de donkere nacht lopen. Het is een belabberde toestand hier! De bewonderenswaardige vrouw die haar armoede opvallend genoeg met grote waardigheid draagt, wist niet waar haar man was en ook niet of hij vanavond wel thuis zou komen… Misschien, dat een Maltese weldoener voor een menswaardiger woning gaat zorgen, daar was namelijk sprake van.”